Klub piłkarski Aston Villa został założony w marcu 1874 roku , przez członków kaplicy "Villa Cross Wesleyan" w Astonie , dzielnicy Birmingham.Jej czterech założycieli to : Jack Hughes,Frederick Matthews,Walter Price i William Scattergood.
Członkowie drużyny krykietowej byli zafascynowani improwizowaną grą na łące niedaleko Heathfield Road , dlatego postanowili
stworzyć sekcję piłki nożnej.
Pierwszy mecz został rozegrany przeciwko pobliskiemu Aston Brook St Mary's Rugby , polegał na tym że pierwszą połowę grano w rugby , a drugą w piłkę nożną.
Aston Villa dała sobie radę z wyzwaniem St Mary's i po pierwszej połowie remisowała , a w drugiej połowie odniosła historyczne zwycięstwo po golu Jack'a Hughes'a.
Pierwszym trofeum zdobyte przez bordowo-niebieskich , było Birmingham Challenge Cup w 1880 roku.
Wzrost poziomu piłki nożnej (1881-1892)
Swój pierwszy tytuł FA Cup , Aston Villa wywalczyła w 1887 roku pod wodzą Szkota - Archie'go Hunter'a.
Angielska piłka stała już na wysokim poziome w 1885 roku , jednakże kierownik Aston Villi - William McGregor był nie zadowolony oglądaniem meczów , które były zdominowane tylko i wyłącznie przez jego zespół.
Uważał że jeżeli piłka nożna ma nadal istnieć to potrzeba w niej przełomu , choćby stworzenie ligi z udziałem innych klubów na podobę amerykańskich zespołów baseball'owych.
Dlatego zdecydował się napisać dwanaście listów do klubów , z pomysłem o stworzenie ligi piłkarskiej.
Nie została ona jednak nazwana Ligą Angielską , gdyż McGregor chciał by brały w niej udział drużyny szkockie i walijskie.
Walijskie drużyny(a w szczególności Cardiff City) zgodziły się na to , a szkockie nie.
Tak więc Aston Villa była jednym z tuzina drużyn które wzięły udział w inauguracyjnej lidze piłkarskiej w 1888 roku , kończąc rozgrywki na drugim miejscu.
Wiktoriański i Edwardiański złoty wiek (1893-Pierwsza Wojna Światowa)
Aston Villa zdobyła swoje pierwsze trofeum Mistrzów Ligi już w sezonie 1893/94.
To dopiero zapowiadało 'złoty wiek' klubu z Birmingham , który dosyć szybko został przerwany przez wojnę.
Przed wybuchem Pierwszej Wojny Światowej , klub wygrał sześciokrotnie Mistrzostwo Ligi i pięciokrotnie FA Cup.
Wliczając w to sezon 1896/97 , The Villans wygrali całą ligę i dwukrotnie Puchar.
Podczas tego wspaniałego okresu dla Aston Villi , kapitanem był napastnik - John Devey.
Wyśmienita gra piłkarzy z Birmingham przyciągała na mecze tak duże ilości ludzi , że potrzebna była rozbudowa obiektu.
Regularnie na mecze przychodziło po 25 tysięcy osób , jednak ostatnia edycja FA Cup przyciągnęła tylko 20 tysięcy kibiców.
W 1897 roku , sekretarz Aston Villi - Frederick Rinder wynegocjował zakup gruntu na który Aston Villa miała się przenieść.
Był to stadion Villa Park który jest obecnie ośrodkiem rozgrywanych meczy przez The Villans.
Wzloty i upadki podczas okresu wojennego(1920-1935)
Pomimo że Aston Villa pozostała główną siłą już po wojnie , wygrywając swój szósty FA Cup w 1920 , jednak był to ich ostatni sukces który zapoczątkował powolny upadek klubu.
Głównym powodem było samozadowolenie , zawodnicy coraz częściej olewali sobie drużynę co spowodowało degradację do drugiej ligi w 1936 roku , jednej z najlepszych klubów na świecie.
Bądź co bądź , w latach dwudziestych i trzydziestych Aston Villa miała wielu klasowych piłkarzy z zagranicy(w sezonie 1933/34 The Villans mieli ponad czternastu graczy z zagranicy).To pomogło podnieść się klubowi , w 1924 roku Aston Villa zajęła drugie miejsce w FA Cup i dwukrotnie w 1931 i 1933 roku w lidze.
Podczas tego okresu kibice Aston Villi byli bardzo zafascynowani skutecznością ich pupili , w sezonie 1930/31 Tom 'Pongo' Waring strzelił aż 49 z 128 goli w lidze co jest niewątpliwie uznawane rekordem.
Mimo tego wspaniałego wyczynu nie udało im się zdobyć tytułu , rewelacyjny zespół Arsenalu okazał się lepszy i wygrał ligę.
Mierność półwiecza (1958-1966)
W sezonie 1956/57 Aston Villa zdobyła FA Cup.Jednak ten sukces nie odzwierciedlił podobnych sukcesów w lidze.Rok później Aston Villa zakończyła rozgrywki na 14 miejscu w tabeli.
Eric Houghton został zwolniony(mimo ciągłych odmów z jego strony)po tym jak spadł razem z Aston Villą do Division Two w sezonie 1958/59.
Jego następca Joe Mercer pomógł klubowi wyjść z ciężkiej sytuacji , razem z drużyną kończył sezon na 1 miejscu w Division Two i awansował do Division One.
Awans do najwyższej ligi poważnie podbudował morale całego zespołu,zaowocowało to zdobyciem siódmego trofeum FA Cup rok później.Ten sukces uświadomił kibicom piłkarskim na wyspach , że Aston Villa jest zbyt dobra aby spadać z ligi.
Lata 60: Degradacja i totalny upadek (1967-1970)
Staczanie się klubu po równi pochyłej przybrało niebezpieczną prędkość w latach 60.; klub nie podążał za nowymi trendami w piłce, posiadał staroświecką sieć skautów, treningi były przeprowadzane w identycznej formie jak 40 lat wcześniej, a pięcioosobowa rada nadzorcza klubu miała w składzie trzech członków po siedemdziesiątce. Właśnie ta rada nadzorcza zadecydowała o sprzedaży za grosze najlepszych wówczas piłkarzy Villi, Phila Woosnama i Tony'ego Hateleya. Bez nich zespół Aston Villi był beznadziejny i w konsekwencji w roku 1967 menedżer Dick Taylor spuścił zespół do trzeciej ligi. Kiedy rok później zespół z Birmingham zajął szesnaste miejsce w trzeciej lidze, rozsierdzeni fani zaczęli domagać się natychmiastowej rezygnacji władz klubu. Nie było wesoło - kibice bordowo-granatowych poczęli bojkotować mecze na własnym stadionie, a klub popadał w coraz większe długi. Ostatnie pieniądze - 200 tysięcy funtów otrzymał menedżer Tommy Cummings na ostateczne uratowanie zespołu przed kolejną degradacją i nieuniknionym rozwiązaniem.
Za tą sumę spłacono część długów i ściągnięto kilku grajków. Nie pomogło to niestety zespołowi Aston Villi, który w listopadzie 1968 spadł na ostatnie miejsce w Division Two. Rada nadzorcza pogrzebała drużynę, zwalniając Cummingsa i sama uciekła jak szczur z tonącej tratwy, rozwiązując się i odchodząc z klubu. Istnienie drużyny po tych dramatycznych wydarzeniach uratował londyński finansista Pat Matthews, prezes Doug Ellis oraz nowy menedżer, Tommy Docherty.
Odbudowa (1971-1976)
Pomimo tego iż nowy menedżer Docherty tchnął w klub nowego ducha i podbudował do działania, nie był w stanie wydostać raz na zawsze zespołu z szarej strefy, dlatego też zwolniono go już po roku. Niestety, jego sukcesor - Victor Crowe - zepsuł jego dotychczasową pracę i Aston Villa spadła do czwartej ligi pierwszy raz w swojej historii. Jak na ironię, Villa dotarła do finału Pucharu Ligi Angielskiej, pokonując Manchester United; w finale przegrali 0:2 z londyńskim Tottenhamem.
Niżej spaść już nie mogli - w sezonie 1971/72 wywalczyli mistrzostwo trzeciej ligi, a w końcówce sezonu stadion Villa Park pękał w szwach od rzesz kibiców. Niestety futboliści z Birmingham nie byli w stanie awansować drugi raz z rzędu, gdyż zajęli w trzeciej lidze dopiero trzecie miejsce. Kolejny sezon miał być dla Villi przełomowy, jednak prezes Ellis zmącił waleczną atmosferę, zastępując Crowe'a Ronem Saundersem.
Powrót do Elity(1977-1981)
Rok 1977 klub z Villa Park może zaliczyć do udanych(chociaż te lata mają dopiero przyjść). Na koniec sezonu 1976-77 klub zajął 4 miejsce a ponadto wywalczył Puchar Ligi po pokonaniu Evertonu.Start w Pucharze UEFA rozpoczęli od wyeliminowania Fenerbahce Stambuł (4-0 i 0-0). W 2 rundzie spotkali się z zabrzańskim Górnikiem(2-1 i 1-1). Następnie pokonali Athletic Bilbao(2-0 i 1-1), by zawitać w kolejnej rundzie znowu do Hiszpanii do katalońskiej Barcelony. Niestety w dwumeczu przegrali 3:4.
Drużyna prowadzona przez Rona Saundersa pokazała się przyzwoicie na europejskich boiskach. Menedżer miał do dyspozycji całkiem ciekawą drużynę, która dobrze wykonywała jego założenia zgodnie z planem.Linię pomocy tworzyli Alex Cropley, Frank Carradus, Denis Mortimer oraz utalentowany osiemnastolatek - Gordon Cowans.
Następne 3 sezony były przeciętne i Saunders postanowił wzmocnić klub kilkoma zawodnikami. I tak przybyli obrońcy: Keny Swain, Alan Evans, Ken McNaught, pomocnik Des Bremmer oraz napastnicy: Tony Morley, Gary Shaw, Peter Whithe. W sezonie 1980/81 zdobyli Mistrzostwo Kraju zostawiając za sobą słynny Liverpool, mocne Ipswich Town czy zawsze silny Manchester Utd. Dodatkowo Peter Withe z 20 bramkami zdobył Koronę Króla Strzelców. Był to pierwszy tytuł od 71 lat(jak dotąd ostatni).
Gdy w następnym sezonie drużyna spisywała się słabo Ron Saunders złożył dymisję. Jego następcą został jego asystent Tony Borton. W I rundzie The Villans rozprawili się z Valuar Reykjavik. Następnie pokonali Dynamo Berlin. W ćwierćfinale wyeliminowali Dynamo Kijów, by w półfinale pokonać Anderlecht Brukselę. W finale w Rotterdamie pokonali Bayern Monachium 1:0. Zdobywcą zwycięskiej bramki był Peter Withe. Za bohatera meczu można uznać rezerwowego bramkarza Nigela Spinka, który juz po 10 minutach musiał zmienić kontuzjowanego Jimmego Rimmera. W finale Super Pucharu Europy podopieczni Bartona pokonali FC Barcelonę (0-1 i 3-0). Niestety nie sprostali w Pucharze Interkontynentalnym drużynie Penerol Montevideo. ulegając 0:2.
Rotterdam(1982)
Aston Villa stała się 4 angielskim klubem, który zdobył Puchar Mistrzów( zdobyli to trofeum jeszcze: FC Liverpool, Manchester Utd i Nottingham Forest). Drużyną kierował były asystent Rona Saundersa - Tony Barton. W drodze do finału w Rotterdamie The Villans pokonali FC Valur, Dynamo Berlin, Dynamo Kijów, oraz RSC Anderlecht Bruksela. Finałowy mecz rozpoczął się niedobrze, gdyż kontuzji uległ bramkarz Jimmy Rimmer a zastąpił go 23 letni Nigel Spink, który miał rozegrany dopiero 1 mecz w barwach klubu. Można powiedzieć, że był to mecz życia dla Spinka, popisał się kilkoma obronami groźnych strzałów podpory monachijskiej drużyny i reprezentacji RFN: Karla-Heinza Rummenigge. Do zwycięstwa przyczynili się również Tony Morley, Gordon Cowens oraz Dennis Mortimer. Ten dzień zapisze się na karta historii klubu z robotniczego Birmingham jako chyba najważniejszy w historii klubu.